నిజానికి నాకు ముగ్గురు పిల్లలు, ఇద్దరు కొడుకులు, ఒక కూతురు. నా పెద్ద కొడుకు 14 సంవత్సరాలు మరియు అతని పేరు ఓనూర్. అతను BISలో 10వ సంవత్సరంలో ఉంటాడు. అతను ప్రధానంగా కంప్యూటర్లపై ఆసక్తి కలిగి ఉన్నాడు. నా చిన్న కొడుకు 11 సంవత్సరాలు. అతని పేరు ఉముత్ మరియు అతను BISలో 7వ సంవత్సరంలో ఉంటాడు. అతని చేతి పని సామర్థ్యం చాలా ఎక్కువగా ఉన్నందున అతను కొన్ని హస్తకళలపై ఆసక్తి కలిగి ఉన్నాడు. అతను లెగో బొమ్మలను తయారు చేయడానికి ఇష్టపడతాడు మరియు చాలా సృజనాత్మకంగా ఉంటాడు.

నా వయస్సు 44 సంవత్సరాలు, నా పిల్లల వయస్సు 14 మరియు 11 సంవత్సరాలు. కాబట్టి మా మధ్య జనరేషన్ గ్యాప్ ఉంది. నేను చదువుకున్న విధంగా వారికి చదువు చెప్పలేను. నన్ను నేను కొత్త తరానికి అనుగుణంగా మార్చుకోవాలి. టెక్నాలజీ కొత్త తరాన్ని మార్చేసింది. వారు తమ ఫోన్‌లతో ఆటలు ఆడటం మరియు ఆడటం ఇష్టపడతారు. వారు తమ దృష్టిని ఎక్కువసేపు ఉంచలేరు. కాబట్టి ఇంట్లో వారికి శిక్షణ ఇవ్వడం మరియు ఒక అంశంపై దృష్టి పెట్టడం అంత సులభం కాదని నాకు తెలుసు. నేను వారితో ఆడుకోవడం ద్వారా ఒక అంశంపై దృష్టి పెట్టేలా వారికి అవగాహన కల్పించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. నేను వారితో మొబైల్ గేమ్ లేదా మినీ-గేమ్ ఆడుతున్నప్పుడు ఒక సబ్జెక్ట్ నేర్పడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను. కొత్త తరం వారు ఎలా నేర్చుకుంటారు కాబట్టి నేను వారికి ఒక సబ్జెక్టును సరదాగా బోధించడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను.

భవిష్యత్తులో నా పిల్లలు తమను తాము నమ్మకంగా వ్యక్తపరచగలరని నేను ఆశిస్తున్నాను. వారు తమను తాము వ్యక్తం చేయాలి. వారు ప్రతిదాని గురించి సృజనాత్మకంగా ఉండాలి మరియు వారు అనుకున్నదంతా చెప్పే విశ్వాసాన్ని కలిగి ఉండాలి. పిల్లలు బహుళ సంస్కృతుల గురించి నేర్చుకునేలా చేయడం మరొక నిరీక్షణ. ఎందుకంటే గ్లోబలైజ్డ్ ప్రపంచంలో, వారు చాలా కార్పొరేట్ మరియు గ్లోబల్ కంపెనీలలో పని చేస్తారు. మరి చిన్నతనంలోనే వారితో ఈ తరహా శిక్షణ ఇప్పించగలిగితే భవిష్యత్తులో వారికి ఎంతో ఉపయోగపడుతుంది. అలాగే, వారు వచ్చే ఏడాది చైనీస్ నేర్చుకుంటారని నేను ఆశిస్తున్నాను. వారు చైనీస్ నేర్చుకోవాలి. ఇప్పుడు వారు ఇంగ్లీష్ మాట్లాడతారు మరియు వారు చైనీస్ కూడా నేర్చుకుంటే వారు ప్రపంచంలోని 60% మందితో సులభంగా కమ్యూనికేట్ చేయవచ్చు. కాబట్టి వచ్చే ఏడాది చైనీస్ నేర్చుకోవడమే వారి ప్రాధాన్యత.